Het door de Weners liefdevol 'Steff!' genoemde symbool van de stad is het belangrijkste gotische gebouw van Oostenrijk. De geschiedenis van de dom gaat terug tot 1147, toen men hier een eerste, nog Romaanse kerk wijdde. Deze werd halverwege de 13de eeuw vervangen door eveneens Romaanse nieuwbouw, waarvan de restanten, de reusachtige toren met de twee heidentorens, ook vandaag de dag nog de westgevel vormen.

De Pummerin

Het tegenwoordige gebouw ontstond in verschillende fasen: 1303-1340 het driebeukige Albertinische koor en vanaf 1359, op instigatie van de Habsburgse hertog Rudolf IV, de stichter, het schip met zijn schitterende ster- en netribbengewelven en de 137 m hoge zuid toren. De noordtoren bleef onvoltooid en kreeg in 1579 een 'torenhelm' in renaissancistische stijl. Daaronder hangt de Pummerin, de 21 ton zware, grootste klok van het land. Hij werd na het tweede Turkse beleg (1683) van de buitgemaakte kanonnen gegoten.

Wiener Neustädter Altar

Het interieur, dat door Adolf Loos het 'gewijdste ter wereld' werd genoemd, bevat ontelbaar vele unieke kunstschatten. De belangrijkste daarvan zijn de in 1514-1515 door de kunstenaar Anton Pilgram vervaardigde kansel, het gotische 'Wiener Neustädter Altar' uit 1447, het indrukwekkende praalgraf van keizer Frederik, waar Niclas Gerhaert van Leyden meer dan 40 jaar (1467-1513) aan heeft gewerkt, en het grafmonument van vorst Eugenius van Savoye uit 1754. Sterk aan te raden is ook een afdaling in de catacomben, waar de stoffelijke overschotten van vijftien Habsburgers en de urnen met de ingewanden van nog 56 andere leden van het Habsburgse huis, van wie de gebeenten zich in de Kaisergruft bevinden, rusten.